De balans na 1 week

Na een week in Cambodja is het de hoogste tijd om de balans op te maken van de belevenissen.
Dat is niet eenvoudig, dus beperk ik me eerst even tot een paar trefwoorden: Gefrituurde spin, beer Angkor, taallesse en mooie uitdagingen.

Vandaag zijn de taallessen in Khmer begonnen. Buitengewoon intensief, lekker frontaal les van een bevlogen docent (zie foto) die kleine groepjes lesgeeft. We zitten als Nederlanders, een Spaanse en twee Ieren in een groep omdat we allemaal al een andere taal spreken. Het tempo is hoog, en de voorzichtige gesprekken met locals zijn het toetje na de maaltijd.

We zijn nu in Kampong Chang, aan de grote Mekong rivier. Erg leuk, omdat ik de Mekong eerder ook ben tegengekomen in China, Thailand en Laos. Het heeft iets magisch over zich. De rivier ontspringt in het Himalaya gebergte van China en ik schat dat het water hier meer dan een kilometer breed is.

Tot nu toe is het leven verrassend comfortabel. Er wordt heerlijk voor ons gekookt, elke dag wordt de (bad)kamer schoon gemaakt, en we verblijven in een weelderig mooi huis (zie foto). Ik geniet dan ook met volle teugen en er gaat geen avond voorbij zonder een fles Beer Angkor of... Franse rode wijn!

Maar.... het wordt straks anders. Samen met Sandra (uit Madrid) ga ik naar een wat afgelegen regio van Cambodja. Rattanikiri (mijn provincie) en Mondulkiri (Sandra’s provincie) vormen regelmatig een uitzondering op de rest van de provincies. We zullen waarschijnlijk ook aan de gefrituurde spin gaan in Cambodja, omdat dat een delicatesse is. En onbeleefd om zo’n aanbod af te slaan. Toch ben ik blij dat ik naar een moeilijke regio ga. Ik wil graag mijn grenzen verleggen en vooral de grens een keer tegenkomen..! Gelukkig is er ook een keerzijde: de natuur moet er overweldigend zijn met kraakheldere watervallen, dichte jungle, en een national park dat nog nauwelijks is verkend. En vlakbij mijn woning in een klein plaatsje Borkeo bevindt zich het mooiste ‘zwembad’ van Cambodia. Een enorm kratermeer, waar je zo 5 meter de diepte in kan kijken. Ik heb al voorgenomen dat ik daar elke ochtend naar toe rijd voordat ik ga werken.

Dus ik geniet met volle teugen van de gezelligheid, de biertjes, de nieuwe vriendschappen en de groep van 16 mensen die allemaal iets gemeen hebben: Flexibel, open minded en ondernemend.
Ik ben heel blij met de leuke reacties op de weblog en probeer ook iedereen te mailen. Ook een aantal leerlingen uit Kampen hebben gereageerd (onder de les durfden ze te zeggen...!). Wellicht is daar nog wat mee uit te werken op school.

Ik sluit af met een groet in de Khmer language: Chum reap lear, k’nyum chool-chet ko-pe. (tot ziens, ik mag jullie graag!)